Dei et ikkje spelt i Texas

Tittelen på dette innlegger er inspirert av boka "Dei tek ikkje tran i Texas" av Sigmund Falch (kan anbefalast for dei som ynskjer å forlenge livet). 

Vi, det vil sei eg og Ingrid, har nettopp komt tilbake frå ein tur til Texas. Fire veker på besøk hos Helga (datter), Eric (svigerson), Filippa og Karl (barnebarn). Houston i Texas. Og det var kjempekjekt!!!

Huset til Helga og dei
(midt i bildet), som dei flytta inn i rett før jul.

Eg og Filippa

Karl har sovna

Her har vi planta eit ferskentre.
Fotograf: Filippa

Houston er ein storby med over to millionar innbyggarar. I nærliggande drabantbyar og byggefelt rundt Houston er der over fem millionar innbyggarar.

Så det er mykje folk, i alle fall samanlikna med Rovde med våre cirka tre hundre sjeler.

Eg tenkte eg skulle skrive litt om nokre observasjonar, ting som er annaleis, ting eg likar og ting eg mislikar. 

Observasjon nr. 1: La meg starte med at det er stort. Alt er stort.

Det vert sagt at alt er større i USA, og i Texas er det enno større. Eg veit ikkje om det er sant, men det meste er i alle fall større enn i Norge.

Bilane er større, doskålene er større, butikkane er større, matporsjonane (på kafear og restaurantar) er større, melkeflaskene og juiceflaskene er større, husa er større (og billigare enn i Norge), kjøleskapa er større, parkeringslukene er større, vegane er breiare, kirkene er større (og fleire), avstandane er større og så vidare.

Der Helga og dei bur, i eit nytt byggefelt i eit landleg område, Decker Farms, er ein heilt avhenging av bil. Når vi skulle kjøpe matvarer køyrde vi vanlegvis til H-E-B i Tomball, ein kjempediger daglegvarebutikk som hadde det meste og vel så det. Og det tok si tid (19 minutt å køyre). Ikkje minst når vi prøvde å finne ingrediensane til det heimebaka speltbrødet vi brukar heime. 

Her er oppskrifta:

--------------------------------------------

Speltbrød 2 brød

650 g speltmjøl sikta
250 g sammalt speltmjøl
60 g solsikkekjerner
50 g havregryn
100 g linfrø
1ss salt
1 liter lunka vatten
50 g chiafrø
1 pakke gjær

Slik gjer du:

1. Rør saman alle ingrediensane til ein laus deig. La deigen heve i cirka 30 minutt under eit klede.
2. Hell deigen over i to godt smurte former . La heve i ca 45 minutter.
3. Sett formene i ovnen og steik brøda på 225 grader i 40 minutter. Ta dei så ut av formene og steik dei opp ned på rist i 15-20 minutt til. Dette gjer at skorpene blir sprø.
   

--------------------------------------------

Observasjon nr. 2: Vi fann ikkje speltmjøl, så vi måtte bruke "All purpose flour" (kveitemjøl) og " Whole wheat flour" (sammalt kveitemjøl) i staden. Så altså, til tross for eit enormt utvalg av alt muleg, så hadde dei ikkje speltmjøl. Vi kunne vel ha funne det på ein eller annan spesialbutikk, men det gaddakje vi. Speltmjøl er tydelegvis ikkje særleg populært i Texas. Derav overskrifta.

Dei et ikkje spelt i Texas! I alle fall ikkje folk flest. Det du ikkje finn på H-E-B er sære greier.

Observasjon nr. 3: Eg laga ei engelsk brødoppskrift til Helga og dei (mest for Eric svigerson sin del), og då brukte eg gram som i originalen, vel vitande om i USA brukar dei ikkje gram. 

I Norge har vi det metriske system som vart innført ved lov av 22. mai 1875. Som prefiks for desimale delar av einingane innførte vi desi-, centi- og milli- etter dei latinske orda for 10, 100 og 1000, medan dekadiske multipla skulle ha prefiksa deka-, hekto- og kilo- etter dei greske orda for 10, 100 og 1000. Eksempel: Eit milligram er eitt tusendels gram. Ein kilometer er 1000 meter. Enkelt!

Texas (og resten av USA) brukar dei det imperiske systemet. Dette er ei heilt anna og svært forvirrande system. For lengde brukar dei inches (tommar =  2,54 cm), feet (33,38 cm eller 12 inches (!!!)), yard (91,44 cm eller 3 feet (!)) og miles (1609,433 meter eller 1760 yards (???). Det blir ikkje betre når ein snakkar vekt. Der er det grain, ounce, pound, stone og ton (eg orka ikkje legge inn tala her). Heller ikkje for volum er det lett. Der er det fluid ounce, pint, quart og gallon (eg orka ikkje legge inn tala her heller).

Dette imperiske systemet, viss ein i det heile tatt kan kalle det system, tykkjer eg er svært irriterande. Å finne ut kiloprisen på noko eller bensinprisen pr. liter er krevande. Å finne ut kor stort eit hus er (oppgitt i square feet) er krevande, for ikkje å snakke om kvadratmeterpris i norske kroner. 

Så, over til noko heilt anna. Turgåing.

Observasjon nr. 4: Viss du ikkje vil bruke bil men gå litt rundt i nærområda, så er ikkje det berre berre. Eg er no vant med at ein kan gå stort sett der ein vil, men eg oppdaga etter kvart at slik er det ikkje i Texas. Du har no bydelar der det finns fortau, f.eks. the Woodlands som vi reiste til av og til, og du har parkar med flotte turstiar. Men då må du altså køyre bil for å kome dit. Eg gjekk mange turar rundt i byggefeltet der vi budde og prøvde å finne veiar, stiar, der ein kunne gå tur. Byggelfeltet ligg trass alt i landlege omgivelsar. Alle stadar vart eg stansa av "private road" eller "no entrance". Eric svigerson sa at han absolutt ikkje ville gå inn på på andre sin eigendom. Etter måten han sa det på, skjøna eg at dette var blodig alvor. 

Vi fann heldigvis områder innanfor byggefeltgrensa
der det var fint å gå tur 😃

Ein dag prøvde vi å gå langs hovudvegen frå byggefeltet til nabobyggefeltet. Vi gjekk ute i grøfta, og det gjekk heilt fint. Har lang trening i grøftegåing langs hovudvegen på Rovde. Så kom det nokre bilar, og dei stoppa nesten heilt opp og køyrde sakte forbi. Vi forstod etter kvart at dette var ikkje normal oppførsel i Texas. Du skal ikkje gå langs vegen i grøftekanten i Texas! Dei trudde sikkert det hadde skjedd noko gale? Etter kvart holdt vi oss lydig innafor grensene til byggefeltet og gjekk tur etter beste evne der.

Så, over til noko heilt heilt anna. Kristendom.

Observasjon nr. 5: I Texas står kristendomen sterkt, i alle fall når ein baserer det på enkle turistobservasjonar. 

Når ein køyrer litt rundt så dukkar det opp kirker over alt. Alle slags kirker. Flate, høge, runde, nedslitte, nye, prangande, anonyme og så vidare. Mange kirker. Veldig mange kriker. Enkelte plassar tett i tett. 

Nokre er så store at ingen skulle tru at noko slikt kunne eksistere. Eit døme på det siste er kirka der Eric svigerson jobbar som designer. Lakewood church. Kirkeromet er eit tidlegare basketball-stadion. Denne kirka er visst nok turistattrakson nr. 2 i Houston. NASA er nr. 1. Å vere på gudsteneste der var litt annaleis enn å være på gudsteneste i Rovde kirke for å sei det sånn.

Lakewood Church er gedigen med sine 16 800 sitjeplassar.
Men to engelske og ei spanske gudstenester på søndag samlar dei omlag 40 000 personar.

Ein av dagane stakk eg innom bokhandelen Barnes & Noble og såg litt på utvalget i kristne bøker, og det var enormt. Berre utvalget av biblar hadde ein heil seksjon.

Biblar på Barnes & Nobles.

Så til slutt. Skikk og bruk.

Observasjon nr. 6: I Texas er folk svært hyggelege. Smilande, pratsomme og høflege. Dette er spesielt synleg i serviceyrker, til dømes på restaurantar og butikkar, men eigentleg ganske generelt, over alt. Og det gjer faktisk noko med stemninga når nokon smiler til deg og spør "how are you today sir?". Som nordmann blir du litt satt ut av eit slikt spørsmål og og svarar kansje litt famlande "not too bad". Etter kvart innser ein at dette berre er overfladiske høfllegheitsfraser som ikkje stikk så djupt. Mannen i kassa er sikkert ikkje så veldig interessert i korleis eg har det. 

Men likevel. Det gjer noko med dagen og stemninga, og bidrog til fire kjekke veker.

Klar for heimreise.
Stormkast og regn på tvers ventar heime.