Jul i Houston: Kjøpesenter

Sist eg skreiv handla det om noko hyggeleg. Juletreskogen. Det var hyggeleg, koseleg og god atmosfære. Men livet er ikkje alltid hyggeleg. Livet kan også ha innslag av lidelse. Denne gongen vil eg fortelje om kva vi gjorde på fredag. Det var ikkje fredag den trettande, heldigvis, men tolvte. Helga og Ingrid hadde planar om å besøke eit kjøpesenter i The Woodlands. 

Heilt frivillig sa eg at eg "ville" være med. Frivillig lidelse. Eg ville ikkje, eg valgte.

Etter ein lang køyretur, inkludert ein stans på ein bilvask-stasjon, var vi framme ved monsteret. Eit gedigent monster av eit kjøpesenter. Eg stålsatte meg og gjekk inn ei av inngangsdørene, og vart møtt av tre ansiktslause dukker med dress.

På veg inn.

Eg kika på nokre dongeribukser rett etter inngangen. Dei kosta 2000 kroner. Det var det siste eg kika på i løpet av dei vel to timane eg var der inne. Vi spreidde oss og eg labba vidare. Så seig det innover meg, ei ekkel kjensle. Kjøpesenterkjensla. 

La meg forklare. Eg har aldri likt kjøpesenter. Eg trur det har noko med visuell støy, mykje folk og heile ideen om såkalla shopping som eg reagerer psykisk på. Små kjøpesenter, som i Ørsta går rimeleg greit, spesielt vist det er noko spesifikt eg skal ha, altså ei planlagt, målretta investering. Moa derimot likar eg ikkje. 

Dette kjøpesenteret er mykje verre en Moa. Ein ting er den visuelle støyen som er voldsom. Ein annan ting er lydane. I heile kjøpesenteret blir det spela ein slag pompøs jule-musak, og kvar gong eg gjekk forbi ein butikk så hadde dei sin eigen musikk som strøymde ut og blanda seg med jule-musaken og laga eit atonalt, grautete og kvalmande lydbilete. Når dette igjen blanda seg med stemmene til høglytte amerikanarar som tilsynelatande hadde hatt i seg litt for mykje Møllers tran eller Red Bull, så vart det ikkje til å halde ut.

Heldigvis var det ikkje så mykje folk denne fredagen, ifølge Eric som også var med. Laurdagane er det visstnok proppfullt.

Til tross for min lidelse greidde eg å knipse nokre bilete som på ingen måte fangar opp stemninga.

Kjøpesenter.

Apple Store. Her kunne eg faktisk ha gått inn vist eg skulle ha noko.
Men det skulle eg ikkje. Det kom heller ikkje støyande musikk frå denne butikken, så det var bra.

Kjøpesenter.

Kjøpesenter.

Kjøpesenter.

Etter kanskje 20 minutters vandring traff eg på Ingrid. Ho hadde funne ei julegåve frå meg til ho. Vi gjekk saman til butikken og eg kjøpte gåva. Då hadde eg gjort mitt. Eg hadde kjøpt noko på eit kjøpesenter.

Etterpå fann eg ein plass litt unna støyen og eg sette meg ned for å spele sudoku på mobilen. Eg er slik laga at når eg tenker så blir eg nesten døv. No gjalt det å utnytte denne eigenskapen til det fulle. Eg vart sitjande der i godt over ein time og spele sudoku. Det hjalp litt, men atmosfæra var vanskeleg å riste av seg. Den hadde festa seg i kroppen.

Ein likesinna som eg traff på.

Nokre andre som prøver å kome til hektene.

Vi hadde avtalt å ete mat i to-tida, så eg tok etterkvart å bevege meg mot eit område i kjøpesenteret, ein såkalla "food court", der fleire matsjapper er samla i ring i eit stort område. På mi første runde hadde eg registrert at Burger King var ei av sjappene. Ingrid kom og sa eg berre kunne bestille. Eg gjekk og kjøpte meg ein " Whopper Cheese Menu - medium size" og satte meg ned og åt.

Etter kvart kom Helga og Erik som saman med Ingrid valgte "Mexican street food" og satte seg utanfor den sjappa.

Maten smakte litt godt i starten, men eg vart etterkvart prega av kvalmen som atmosfæra påførte meg. Eg greidde til slutt å presse i meg heile greia.

Food Court.

Etterpå gjekk eg bort til Ingrid og dei og sat der til dei hadde fått i seg maten. Så gjekk vi derifrå og ut. Eg tok eit djupt andedrag då vi kom ut og kjente på ein lettelse. Men kjensla av lidelsen sat i kroppen resten av dagen. Eg overdriv ikkje berre så det er sagt.

Det finst sikkert ei diagnose for slikt, men for meg er det ikkje noko problem. Det er berre å unngå kjøpesenter, i alle fall dei store og støyete, så går det heilt greit.

Neste gong skal eg skrive om noko koseleg.

Jul i Houston: Juletreskogen

Så er vi tilbake i Texas for å bli med på julefeiringa her. Opprinneleg plan var at Helga og dei skulle kome til Rovde, men det vart alt for dyrt. Så vart det til at pensjonistane la ut på ny tur. Enkelt for pensjonistar som er fri og frank.

I skrivande stund har jet-laggen gitt seg, det er søndag. Helga og Eric er på jobb i Lakewood Church. Filippa og Karl er heime og leikar på loftet. Ingrid sit i sofaen og lagar eitt eller anna og høyrer på lydbok medan eg nettop har sett 10 km skøyte-skirenn i Granåsen, individuell start for kvinner og menn.

Det eg no vil skrive litt om, er noko som skjedde igår; turen til juletreskogen. Skogen ligg 5 min med bil frå huset "vårt". Eller skrive og skrive, det vert mest filmar og foto.

Ved inngangen til juletreskogen.

Klar for trejakt.

På leiting etter eit fint og passande tre. Vi har med målestang.

Då har vi funne eit tre, så då er det berre å sette igang og sage.

Det måtte litt meir krefter til.

Mission almost completed.

Då har vi lagt treet ved veikanten med navnelapp på, klart for staben til henting og "pakking".

Så gjekk vi til eit hus som var bygd rundt eit digert tre.

Utsikt over juletreskogen.

Ingrid, Karl og Filippa.

Karl og Filippa.

Mannan med målestanga.

Selfie på toppen. Jauda, vi har altså like T-skjorter der det står "Cabin Crew" på. Desse fekk vi ved ankomst på flyplassen onsdag.

Vakkert.

Vakrare.

Og så var der ei reie (som vi kallar det på Rovde) som måtte prøvast.

Yoho!

Så er det min og Ingrid sin tur.

Yoho!

Eg får ein ide om hoppe av i fart . . 

. . . med det resultatet at Ingrid ramlar av og slår baken ned i ein stein. 
Ho fekk skikkeleg vondt!

Koseleg å gå rundt.

God stemning og ein cowboy.

Ein tur på Bakery for å kjøpe kaffe, brus og kjeks.

Vi slappar av ved ei diger bålpanne og kosar oss med kaffi og brus.

Helga på ein kubenk.

Ingrid på ein hestebenk.

Her er det hopping i høyet. Dette vekte opp gode barneminner.

Så har vi fått treet på taket. Det vart surra fast etter at bildet vart teke.

Klar for heimtur.

Så er treet montert i juletrefoten.

Og vips så var lys og julepynt på plass.

Dette var rett og slett ei god oppleving, for det meste. Ingrid fekk eit smertefullt møte med moder jord, men det ser ikkje ut som ho får varige mén. Vi fer nok innom juletreskogen ein gong til, utan å hente tre sjølvsagt. Vi avslutta laurdagen med å sjå "Skal vi danse".

Valfart til Roma 8-14. oktober 2025

2025 er jubelår i den katolske Kirka. Jubelåret starta då pave Frans åpna den heilage døra i Peterskirka på julafta, 24. desember 2024.  (Link: Heilage dører).

Eit jubelår er eit spesielt år i Kirka som vanlegvis blir feira kvart 25 år. Jubelåret er eit høve til å fordjupe seg i trua og til å leve sitt kristne vitnesbyrd med fornya engasjement. Biskopane i Norge har i denne samanheng oppfordra folk til å reise på valfart (reise til ein heilag stad/pilegrimstur) i inn og utland.

For meg og Ingrid starta det med valfart til Selja i juni saman med katolikkar frå heile Norge. Så vart vi invitert til å reise saman med våre venner Morten og Ragnhild Egeberg til Roma 10 - 14. oktober, noko vi takka ja til. Morten bestilte hotell, to rom på Guest House Relais Indipendenza.

Eg, Ingrid, Ragnhild og Morten har ein pussig felles historikk. Vi har alle vore Vineyard-pastorar, og har alle blitt katolikkar. Lang historie som eg ikkje skal rippe opp i her, men også ei historie som knyter oss saman på ein spesiell måte.

Eg og Ingrid bestemte oss for å reise eit par dagar før, altså 8. oktober. Vi bestilte to overnattingar på New Generation Hostel sentralt i Roma på grunn av sein ankomst og nattåpen resepsjon. Romet var greit nok, to køysenger, fint bad og vindauge mot bakhagen. Frokost bestod av ein croisant og ein kaffe pr. person. Dette viste seg å bli standard frokost resten av turen.

Vi kosar oss i bakhagen med standard italiensk frokost.

Torsdag labba vi litt rundt omkring. Då vi nerma oss ei stor kirke såg vi ei stor folkemengde. "La oss gå på andre sida av gata, det er ein demonstrasjon", sa Ingrid. Taxi-sjåføren hadde nemleg snakka om det kvelden før. Ved nermare ettersyn viste det seg å være ei lang kø med folk som skulle besøke denne kirka som viste seg være den pavelege basilikaen Santa Maria Maggiore⁩. Kirka der pave Frans er gravlagd, inne i kirka. Dette viste seg også å være ei av kirkene med ei heilag dør, som Morten hadde planar om å besøke. Rett att med Hostellet vi budde i. Flaks. Kjekt.

Selfie med Santa Maria Maggiore⁩ i bakgrunnen.

Plassen framfor kirka heiter ‎⁨Piazza di Santa Maria Maggiore, og på ei høg søyle er der ei statue av nettop Santa Maria, altså Maria møy som vi seier i trusvedkjenninga (på nynorsk).⁩

Som om ikkje det var nok fann vi denne i ein av gangane på hostellet! Det skulle etterkvart vise seg at Maria med Jesusbarnet dukka opp over alt i heile byen.

Etter dette traska vi rundt. Det vart etter kvart både pizza og pasta, ny overnatting, ny italiensk frokost før vi sjekka ut, tok med oss ryggsekkane våre og tok til å gå mot vår neste bustad, nemleg Guest House Relais Indipendenza. Dette hotellet viste seg å mangle resepsjon (og frokost), så eg gjekk inn på bestillinga og fann eit telefonnummer som eg ringte. Ein hyggeleg kar med grei engelsk svarte. Han ba oss vente 40-50 minutt, han var nemleg ikkje på hotellet akkurat då. Dermed fann vi oss ein plass i skyggen og bestilte nokre forfriskningar. Så ringte hotellverten og slapp oss etterkvart inn. Vi fekk nøklar, betalte og installerte oss på romet. Greit rom. Høgt under taket. Liten altan mot gata. 

Av ein eller annan grunn har eg ikkje eit einaste bilde hotellet verken frå innsida eller utsida. Anyway, etterkvart ankom Morten og Ragnhild og vi gjekk ut og åt oss ein betre middag.

Laurdag vart det bestemt at vi skulle besøke basilikaen Santa Maria Maggiore til tross for at vi åtvara mot lange køer og mykje venting i sola. Så vi traska i vei. Eller traska og traska, vi langa ut. Ragnhild er nemleg svært kjapp i ganglaget. Undervegs tok vi ei kjapp pause på ein kaffebar og fekk i oss dagens frokost, croissant og cappuccino. Så langa vi ut mot basilikaen. Og ja, køa var lang.

Pilegrim-selfie i køa. Bildet får desverre ikkje med kor lang køa var.

Medan vi stod i kø dukka dette motivet opp.

Etter ein litt treig start tok køa til å røre seg raskare. Så stoppa det litt opp, så raskare igjen og vi skjøna at folk vart slept inn puljevis. 

Vi nermar oss.

Etter å gått gjennom sikkerheitskontrollen og vidare mot inngangen dukka den heilage porten opp. Heile køvandringa tok berre 40-50 minutt.

'Eg er porten. Den som går inn gjennom meg, skal bli frelst og fritt gå inn og ut og finna beite. '

Johannes 10:9

Ingrid nermar seg den heilage porten, porta santa.

Inn gjennom porta santa.
Trykk på firkant nede til høgre for å få fullskjermvisning.

Inne i kirka

På veg inn passerte vi pave Frans sin grav. Enkel og fin.

På veg inn kunne vi høyre vekselsongen frå eitt av sidekapella. Vakker song. Eg kunne kjenne i heile meg at Gud var nær og tårer pressa på. Ei sterk oppleving.

Vi sette oss ned, bad og mediterte. Av og til høyde vi eit shhhh, og då vart det heilt stille ei stund, heilt til neste shhhh. Eg og Morten nytta høvet til gå til ein av skriftestolane for engelsk språk og vart møtt av ein hyggeleg gamal prest.

Alteret.

Bak alteret.

Under alteret.

Ein gedigen sidesal.

Taket i sidesalen. Ikkje særleg minimalistisk. Gud til ære!

Etter denne store opplevinga var det tid for lunsj, kjapp gange gjennom Romas gater mot hotellet, siesta på romet og så ut for ein middag etter at mørkret hadde senka seg.

Søndag stod vi opp relativt tidleg. Planen var å få ein brukbar plass på Petersplassen for dagens messe. Google maps fann kjappaste gangrute, ca. 1 times gange i vanleg tempo. Med Ragnhild som fartshaldar brukte vi berre litt over ein time inkludert ein stopp for dagen frokost.

Ingrid slo til med pannekaker til frokost.

Vi nærmar oss. Bru over Tiber-elva.

Utsikt mot Vatikanet.

Ingrid nyt utsikta. 

Snart framme.

Endå nærmare.

Då var vi der saman med nermare 300000 (!) andre.
Det var tjåka fullt som vi seier her heime.

Her må eg skrive litt om atmosfæren. Å være der saman med så mange katolikkar frå heile verda og kjenne på at her høyrer eg til og no er eg i sentrum, vel det var ei kjensle som er vanskeleg å skildre med ord. Frå å være bygdekatolikk, ein noko einsam tilstand, til å stå der i menneskehavet og vite at vi er ein del av den store, verdensvide, universelle katolske Kirke med stor K var stort, godt og vakkert.

Nå vi i tillegg tenker på at Paulus var her i Roma for snart to tusen år sidan, at han skreiv brevet til Romarane samt at Peter var her, den første paven, den første biskopen i Roma, samt alle dei som frå då til no har valfarta hit, ja nei då blir heile greia eksepsjonell for å seie det mildt.

Folkehavet

Så starta messa. Til trass for at alt bortsett frå nokre av tekstlesingane var på italiensk var det lett å følge med. Liturgien er akkurat den same som heime og ved å bruke den norske iphone appen Katolsk kunne vi lett ta del i messa.

Innleiande prosesjon og mektig korsang.

Pave Leo XIV innleiar messa.

Paven talar.

Observasjon.

Nattverdsliturgien.

Det er kanskje vanskeleg å sjå for seg korsleis utdeling av nattverd er muleg i ei så stor forsamling, men det skjedde. Hundrevis av prestar fordelte seg utover og delte ut.

Etter messa fann folk fram nasjonale flagg som dei vifta med. God stemning :). Før vi gjekk derifrå var vi også med på Angelus (sjå innlegget Angelus på bedehuset) leia av pave Leo.

Ein liten stans på Piazza Navona på vegen tilbake til hotellet.

Lunsj

Etter dette vart det "same procedure as yesterday", siesta først, så middag på kveldstid. God mat, gode samtalar, god stemning.

Så var mandagen komen, siste dagen. Vi hadde to mål. Morten skulle besøke ein spesialbutikk som lagar kirkelege kle. Han skulle blant anna kjøpe nokre skjorter. Morten er i prosess med å bli diakon, og då treng han diverse plagg. Det andre målet var enda ei kirke med heilag port, nemleg Laterankirken. Du kan lese meir denne kirka her: Laterankirken.

Vi la iveg, ikkje så tidleg denne gongen. Vi brukte brukte google maps og tråkla oss gjennom gatene mot butikken.

På vegen gjekk vi forbi Pantheon (alle guders tempel), gjenreist av keiser Hadrian mellom 115 og 128 e.kr. Opprinneleg bygd år 25 f.kr men vart øydelagt. Gjort om til kirke omlag år 609. Eldgamal byggekunst.

Her har vi komt fram til den spesielle klebutikken.

Stilig butikk.

Nye skjorter klar for innpakking.

Stolt eigar.

Ser ut som Ingrid har lyst på ein slik hatt.

Lunsjpause. Vi deler ein is.

På veg til Laterankirka gjekk vi forbi Forum Romanum.

Forum Romanum.

Så passerte vi Colosseum.

I ei sidegate traff vi på ein nonnegjeng.
Nonner av ymse slag traff vi på stadig vekk.

Framme ved Laterankirka. Her går vi gjennom den heilage porten.

Inne i kirka.

Inne i kirka

Pilegrimar knelar og ber.

Fantastisk mosaikk i kuppelen bak alteret.

Så nerma det seg slutten på ein fantastisk tur og slutten på eit langt blogginnlegg. Vi avrunda dagen på vanleg vis.

Ein siste tur ut i stemningsfulle gater for nyte ein betre middag.

Så mange inntrykk.

Overveldande.

Vi skal sjølvsagt tilbake og då skal vi sjølvsagt besøke Peterskirka.

Turen heim gjekk som smurt.