Naturen og det overnaturlege

20.04.23 hadde Joel Halldorf (professor i kirkehistorie og skribent i Tankesmien Skaperkraft) eit innlegg i Aftenposten med tittelen "Nordmenn virker for lite åndelige til å forstå Knausgård"

I ingressen står det:
"Karl Ove Knausgårds romanserie har tatt de svenske kritikerne med storm. I Norge er tonen en annen."

Karl Ove Knausgård

Det står seinare : "Hos Knausgård er verden fortryllet, den har en åndelig dimensjon. Og mennesket kan se dette hvis det fester blikket og klarer å holde det fast." 

og

"Knausgårds magiske realisme kan ha overrasket anmelderne, men neppe teologene. For dette er en litteratur forankret i de store religiøse tradisjonene.I disse er hverdagsmystikken og det mirakuløse ofte nær hverandre. Og leser du Knausgårds egen bibliografi finner du også, sammen med filosofi og idéhistorie, samtidige ortodokse teologer, nyplatonisk mystikk og klassiske teologer som Irenaeus og den briljante Dionysios Areopagite.

Alt dette gjorde til at eg sporenstreks (resolutt handling) tok og bestilte første roman i serien, "Morgenstjernen". Dei to neste bøkene heiter "Ulvene fra evighetens skog" og "Det tredje Riket". Eg har som sagt ikkje lest bøkene, så dette er ikkje ei bokanbefaling. Den kan eventuelt kome seinare. Dette med norskane og svenskane er eg no litt usikker på, men temaet tykkjer eg er kjempespennande. 

Eg har kalla dette innlegget naturen og det overnaturlege. Eg trur mange tenker at naturen er det vi lærer om i naturfag og liknande fag, som tek føre det som er fysisk, materielt, handgripeleg, vitenskapleg, det du kan sjå og ta på eller måle med meir eller mindre avanserte måleinstrument. 

Slik tenkjer ikkje eg, og mange med meg. Der er noko meir. Der er noko som ikkje kan målast med måleinstrument, til dømes kjærleik, glede, sorg, savn, lykke, det vakre og estetiske, og uendelig mange åndelege og uforklarlege fenomen som vanlege folk har erfart gjennom alle tider. Der er noko som rører djupt når ein tek imot eit nyfødt barn, når ein høyrer vakker musikk, når vårsola varmar og fuglane kvitrar, når du ser ein film der nokon ofrar livet sitt for å redde andre. Der er noko meir, noko djupt som folk sensar meir eller mindre intuitivt.

Eg såg ein diskusjon på nettet for mange år sidan der dei diskuterte det tidlegare kristendomsfaget, no KRLE, og kva elevande burde lære om Gud og Jesus og andre ting relatert til kristendomen. Eg skreiv ein kommantar, der og eg foreslo og dra kristendomsundervisninga inn som ein del av naturfagpensumet. Eg fekk ikkje særleg gehør for den kommentaren, men eg meinte det eg skreiv. Eg meinar og trur at den åndelege dimensjonen er minst like reell som den materielle, og altså ein del av naturen.

Som eg har skrive tidlegare så har eg dei siste åra prøvt å lese tidebøner dagleg. Ein ting som har vorte meir og meir klart gjennom denne lesinga er kor nært naturen og naturlege hendingar som til dømes vind, regn, torden, snø og is er knytta opp mot det åndelege. Her er nokre eksempel:

Djup ropar til djup når dine fossar durar. 

Alle dine bølgjer og brot slår over meg. 

Salmane 42:8 

For med glede skal de dra ut, 

i fred skal de førast fram. 

Fjell og haugar bryt ut i jubel framfor dykk, 

alle tre på marka klappar i hendene.

Jesaja 55:12 

Halleluja! 

Lovsyng Herren frå himmelen, 

lov han i det høgste! 

Lov han, alle hans englar, 

lov han, heile hans hær! 

Lov han, sol og måne, 

lov han, alle lysande stjerner! 

Lov han, du høgste himmel, 

og vatnet over himmelen! 

Dei skal lova Herrens namn, 

for han baud, og dei vart skapte. 

Han gav dei sin stad for alltid, 

fastsette ei ordning som ikkje forgår. 

Lovsyng Herren frå jorda, 

store sjødyr og alle havdjup, 

eld og hagl, 

snø og skodd, 

stormvind som set hans ord i verk, 

fjell og alle haugar, 

frukttre og alle sedrar, 

ville dyr og alt fe, 

krypdyr og fuglar med venger, 

Salmane 148:1-10

Nokre vil kansje innvende at dei som skreiv dette ikkje hadde den kunnskapen om naturen som vi har idag, og det hadde dei nok ikkje. Samtidig kan ein spørje seg om dei hadde ei åndeleg innsikt som har gått tapt i store delar av vårt sekulariserte samfunn?

Eg trur at den åndelege dimensjonen er nær oss alle, slik som C.S. Lewis beskriv det i Narnia-bøkene. Ungane berre kraup gjennom eit kleskap og havna i ein annan dimensjon, eit parallelt univers. C.S. Lewis var kristen og bøkene er som ein lignelse; det som liknar eit eventyr, handlar om verkelege sannheiter. 

Knausgård meinar mennesket kan sjå den åndelege dimensjonen viss det festar blikket og klarer å halde det fast. Erik Varden, biskop i den katolske kirke, Trondheim stift, er inne på det same i fleire av sine foredrag der han snakkar om at det vi ser kan bli gjennomsiktig, og vi kan få glimt inn i det som ligg bak.

Eg er litt inne på same tema i dette blogginlegget: Matematikk, kråker og vidder

Og så til slutt. For å gjere det heilt klart, eg ser ikkje på meg sjølv som overtruisk. Eg trur ikkje på nissar, tussar og troll. Eg trur ikkje på huldra, småfolk, fossegrimen, nøkken og draugen og mykje anna. 

Det eg trur på er oppsumert dei oldkirkelege trusvedkjenningane. Det sentrale er at eg trur på Gud, og at der er berre ein (treenig) Gud frå æve til æve, og at Gud vart mennesket Jesus Kristus (samtidig som han framleis var Gud), og at Jesus som historisk person bevega seg mellom det naturlege og det overnaturlege på ein naturleg måte. Han åt mat og drakk vin, gjorde vatten til vin, gjekk på vatnet, stilla stormen, vekte opp døde, helbreda lamme, blinde, spedalske etc. og dreiv ut demonar. Eg trur han gav sitt liv på korset, at han døde for våre synder, og at han stod opp frå dei døde og viste seg for disiplane og seinare mange andre. Det er på dette grunnlaget, eit grunnlag som gjev djup meining, eg tolkar det synlege og det usynlege, det materielle og det åndelege, det naturlege og det overnaturlege.

Kristus Pantokrator.
Gamalt ikon.
"Pantokrator betyr all-hersker eller allmektig og er anvendt i den greske bibeloversettelsen for å gjengi det hebraiske Sabaoth. I Johannes' åpenbaring brukes tittelen om Kristus."(Store norske leksikon)